Finasteryd, to lek stosowany m.in. w leczeniu łysienia androgenowego, który jest przyjmowany przez mężczyzn w coraz to młodszym wieku i przez to, przez dłuższy okres ich życia. Wpływ finasterydu na męską płodność, poprzez zmniejszenie stężenia dihydrotestosteronu, jest obecnie tematem wielu badań. W niniejszym artykule dokonano przeglądu aktualnej wiedzy dotyczącej tego tematu. Przegląd literatury obejmował prace opublikowane do maja 2023 r., poprzez wyszukiwanie w bazach PubMed, Google Scholar, Embase oraz NIH informacji omawiających wpływ finasterydu na występowanie zmian morfologicznych jąder, zmian w parametrach nasienia oraz wpływ przyjmowania tego leku przez pokolenie rodzicielskie, na potomstwo męskie i ich płodność. Wśród zmian morfologicznych opisywano zaburzenia w obrębie: komórek Leydiga (zmniejszenie liczby lub/i ich rozrost), kanalików plemnikotwórczych (zmniejszenie średnicy, nieregularny kształt, martwica), komórek germinalnych (obniżenie liczby czy zmiany fenotypu). Opisywane zmiany seminologiczne obejmowały spadek liczby plemników w ejakulacie, obniżenie ich ruchliwości i żywotności oraz wzrost wskaźnika fragmentacji DNA plemników. Międzypokoleniowe konsekwencje wiązały się z niską liczebnością potomstwa, zmniejszeniem częstości występowania ciąż czy też zaburzeniami rozwojowymi w obrębie męskiego układu moczowo-płciowego.